آريوبرزن
آریوبرزن، پسر اَرتباز و سردار بزرگ داریوش سوم هخامنشی330 ق.م[۱].
مدافع دربند فارس (تنگتکاب، دروازه پارس) که در برابر اسکندر مقدونی با بیست و پنج هزار سرباز پارسی آخرین مدافعه منسجم را انجام داد[۲]. وجود معبر باریک که دو طرف آن را کوه فرا گرفته بود به ایرانیان امکان داده بود تا با غلطانیدن سنگهای بزرگ بر روی سپاهیان اسکندر مانع از عبور آنان گردند[۳]. سرانجام چوپانی راه انحرافی را به اسکندر نشان داد که با وحشت بسیار مقدونیها موفق شدند پشت سر مدافعان رخنه کنند[۴][۵]
آریوبرزن و باقیمانده سپاهش (چهل سوار و پنجهزار پیاده) برای حفظ پایتخت هخامنشی به حرکت درآمدند و چون خود را در محاصره دیدند بیپروا به مقدونیان حمله کردند[۶] و از محاصره جستند امّا سپاه دیگر اسکندر زودتر به مقصود رسیده بود[۷].
آریوبرزن و یارانش در این جنگ کشته شدند لیکن از بزرگترین قهرمانان تاریخ ایران بهشمار میروند.
نیز نگاه کنید به
مآخذ
- ↑ رجبی، پیوند. هزارههای گمشده. ج3، نشرتوس، 1381، ص161-160.
- ↑ پیرنیا، حسن. تاریخ ایران باستان. تهران: افراسیاب، 1380، ج2، ص1271.
- ↑ The cambridge History of Iran , 1993, v.2, P. 388.
- ↑ پلوتارک. حیات مرداننامی. ترجمه رضا مشایخی، تهران: علمی و فرهنگی، 1369، ج2، ص455 و 456.
- ↑ اولویش ویلكن، اسكندر مقدونی. ترجمه حسن افشار، تهران: مركز ، 1376، ص192.
- ↑ داندامایف، محمد. آ. تاریخ سیاسی هخامنشی. ترجمه خشایار بهاری، تهران: كوثر، 1382، ص366.
- ↑ فرای، ریچارد. ن، تاریخ باستانی ایران. ترجمه مسعود رجبنیا، تهران: علمی و فرهنگی1378، ص229، بند68
منبع اصلی
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی (1398). دانشنامه ایران. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین المللی الهدی،
نویسنده مقاله
کوروش صالحی