غازانخان
غازانخان، از حکمرانان ایلخانی در ایران (حک694-703ق / ؟ م).
او در تبریز بر تخت نشست و در همان روز مسلمانی خود را با نام محمد اعلام کرد[۱]. غازانخان در آغاز بر شام و بخشی از متصرفات مصر دست یافت و تبعیت از خاقانهای مغول چین را کنار گذاشت. او سرداران خود را به قبول اسلام دعوت کرد و کلیساها، معابد یهود، بودایی و زرتشتی را ویران ساخت[۲]. بر سکه و مهرهای دولتی کلمه لا اله الا الله را نقش کرد و دیوان را رنگ اسلامی داد[۳]. اصلاحاتش در زمینه مالیات، ارتباطات (یامچیان)، ممنوعیت بهره پول یکسان نمودن مقیاسها، عیار مسکوکات، آبادی ویرانهها امنیت، اصلاح قضاوت در ایران تأثیر بسیار گذاشت[۴]. وزیر او خواجه رشیدالدین فضلالله همدانی در پیشرفت این اصلاحات مؤثر بود. غازانخان در 699ق و 702ق به شام و مصر لشکر کشید. در نبرد اول (مجمعالهروج) پیروز و در نبرد دوم (موجالصفر) از ملک ناصر شکست خورد[۵]. غازانخان قانونمدار بود[۶] و برخی بناها مانند شنب غازانی از او و ربعرشیدی از وزیر نشان از آبادانی و توسعه نهادهای آموزشی دارد.
نیز نگاه کنید به
مآخذ
- ↑ بیانی، شیرین. مغولان و حکومت ایلخانی در ایران. تهران: 1379، سمت، ص210-208.
- ↑ فضلاللههمدانی، جامعالتواریخ. چاپ کارل یان هرتفورد و ستفن اوستین، 1358، ص93و92.
- ↑ اشپولر، بارتولد. تاریخ مغول در ایران. ترجمه محمود میرآفتاب، تهران: 1351، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ص107.
- ↑ خواندمیر، غیاثالدین حسینی. حبیبالسیر. تهران: 1333، خیام، ص162و161، ج3.
- ↑ مرتضوی، منوچهر. مسائل عصر ایلخانان. تهران: 1370، آگاه، ص55.
- ↑ کاشانی، ابوالقاسم عبدالله بن محمد، تاریخ اولجایتو. به اهتمام مهین همبلی، تهران: 1348، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ص89.
منبع اصلی
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی (1398). دانشنامه ایران. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین المللی الهدی،
نویسنده مقاله
قاسم خردمندی