پرش به محتوا

وقایع اتفاقیه

از ویکی ایران
روزنامه وقایع اتفاقیه، قابل بازیابی از https://www.imna.ir/news/409194

وقایع‌اتفاقیه، روزنامه هفتگی دولت علیه ایران در دوره ناصری تأسیس روزنامه وقایع‌اتفاقیه از نخستین اقدامات امیرکبیر در زمینه بسط تمدن جدید در ایران بود. این روزنامه در حقیقت دنباله روزنامه میرزا صالح شیرازی موسوم به «کاغذ اخبار» بود. شماره اوّل وقایع اتفاقیه روز 5 ربیع‌الثانی 1267ق/ 7 فوریه 1851م بدون نام انتشار یافت و از شماره دوم نام وقایع اتفاقیه بر آن گذاشته شد. به سبب انتشار این روزنامه، امیرکبیر اعلامیه‌ای خطاب به عموم مردم صادر و ضرورت انتشار آن را برشمرد. مدیر روزنامه حاجی میرزا جبّار تذکره‌چی، کنسول سابق ایران در بغداد بود. نوبت انتشار این روزنامه هفتگی بود و بسیار مرتب و منظم منتشر می‌شد و هیچ‌گونه تأخیری نداشت. 4 تا 8 صفحه داشت. این روزنامه در چاپخانه‌ای در دوازده‌دولاب تهران چاپ می‌شد. 41 شماره از روزنامه در عهد امیرکبیر و با انتشار شماره 41 فرمان عزل امیر صادر گردید[۱].

اشتراک روزنامه برای کارکنان دولت و حکام ولایات، اعیان، تجار، معاریف و برخی طبقات متحول اجباری بود. بعدها گروهی از مردم عادی نیز مشترک آن شدند[۲]. مندرجات رونامه وقایع‌اتفاقیه عبارت بود از اخبار ممالک خارجه صورت نرخ اجناس، مقالات علمی و گاهی هم اعلان و اخبار داخله و گزارش‌های مأمورین ایران در خارج در آن درج می‌شد. پس از امیرکبیر، جانشین او میرزا آقاخان نوری هر شماره روزنامه را قبل از چاپ بازبینی می‌کرد[۳]. روزنامه وقایع‌اتفاقیه از شماره 472 (5 صفر 1277ق / 23 اوت 1860م) تحت نظر صنیع‌الملک درآمد و نام روزنامه دولت علیه ایران به آن داده شد[۴][۵].

نیز نگاه کنید به

مآخذ

  1. براون، ادوارد. تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران در دوره مشروطیت. ترجمه محمد عباسی، تهران: کانون معرفت، 1337، ج2، ص424- 427.
  2.  محبوبی‌اردکانی، حسین. تاریخ مؤسسات تمدنی جدید در ایران. تهران: دانشگاه تهران، 1354، ج1، ص248- 249.
  3. محبوبی‌اردکانی، حسین. تاریخ مؤسسات تمدنی جدید در ایران. تهران: دانشگاه تهران، 1354، ج1، ص251.
  4. آرین‌پور، یحیی. از صبا تا نیما. تهران: زوار، 1375، ج1، ص238
  5. صدرهاشمی، محمد. تاریخ جراید و مجلات ایران. اصفهان: کمال، 1364، ج2، ص 305.

منبع اصلی

سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی (1398). دانشنامه ایران. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین المللی الهدی،

نویسنده مقاله

عبدالمحمد روح بخشان