خشایارشا
خشایارشا، چهارمین پادشاه هخامنشی (465-486پ.م).
فرزند داریوش اول و آتوسا دختر کوروش کبیر [۱] او پس از سرکوب شورش مصر (484پ.م)، شورش بابل را توأم با قتل و غارت فرو نشاند (483پ.م). سپس با سپاه 350 هزار نفری در نبرد ترموپیل با سپاهیان یونان و اسپارت پیروز شد (479پ.م)، [۲] آتن پایتخت یونان را تسخیر کرد اما در نبردهای سالامین و پلانه شکست خورد [۳] و به ایران عقب نشست.
یونانیان نیز بخشهای غربی قلمرو هخامنشیان در کرانه دریای مدیترانه را تصرف کردند. خشایارشا در 465پ.م به دست یکی از درباریانش کشته شد و پسرش اردشیر اول (حک424-465پ.م) جانشین او شد[۴].
در اواخر سلطنت خشایارشا، درباریان و حرمسرایان بر قدرت خود افزودند و دوره انحطاط هخامنشیان آغاز شد[۵]. بناهای با شکوهی مانند دروازه همه ملتها در تختجمشید و کتیبههای بسیاری از زمان او بر جای مانده است. آرامگاه خشایارشا در نقش رستم میباشد.
نیز نگاه کنید به
مآخذ
- ↑ کورت، امیلی. هخامنشیان. ترجمه مرتضی ثاقبفر، تهران: 1378، انتشارات ققنوس، ص66.
- ↑ میرسعیدی، نادر. ایران باستان. تهران: 1382، دفتر پژوهشهای فرهنگی، ص29.
- ↑ بریان، پیر. امپراطوری هخامنشی. ترجمه ناهید فروغان، تهران: 1381، نشر قطره، نشر فرزان، ص847.
- ↑ گیرشمن، رومن. ایران از آغاز تا اسلام. ترجمه محمود بهفروزی، تهران: 1379، انتشارات جامی، ص187.
- ↑ زرینکوب، عبدالحسین. تاریخ مردم ایران. تهران: 1364، انتشارات امیرکبیر، ص167.
منبع اصلی
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی (1398). دانشنامه ایران. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین المللی الهدی،
نویسنده مقاله
مهرداد شباهنگ