شیخ لطف الله عاملی اصفهانی
شیخ لطفالله عاملی (د1035ق)، عالم و فقیه عصر صفوی. وی از مردم «میس» از قراء «جبلعامل» بود كه به دعوت شاه عباس اول به ایران آمد[۱].
پس از ورود به ایران ابتدا در مشهد مقیم شد[۲] و از محضر ملاعبدالله شوشتری بهره برد و از جانب شاه عباس به خدمت آستان قدس رضوی انتخاب گردید سپس به قزوین آمد و به تدریس مشغول شد[۳]. شاه عباس چون بزرگی و مقام علمی وی را بدید به اصفهان دعوتش كرد و در ضلع شرقی میدان نقش جهان در 1011ق مسجد و مدرسهای برای امامت وتدریس او بنا نهاد و شیخ لطفالله در این مسجد مشغول تدریس شد[۴]. بنای مسجد در 1028ق به پایان رسید. شیخ لطفالله چون نماز جمعه را در زمان غیبت امام زمان(ع) واجب میدانست هر روز جمعه در این مسجد نماز جمعه به پا میداشت. پس از فوت جنازه او به كربلا منتقل شد.
نیز نگاه کنید به
مآخذ
- ↑ هنرفر، لطفالله. اشنایی با شهر تاریخی اصفهان. انتشارات گلها، 1373، 82.
- ↑ كتابی، سیدمحمدبافر. رجال اصفهان در علم و عرفان و ادب و هنر. اصفهان: 1375، گلها، ج1، ص8..
- ↑ المیرزا عبدالله افندی الامبهانی، ریاض العلما. به اهتمام السید محمود المرعشی، تحقیق السید الحمد الحسینی، الجزء الرابع. قم: مطبعةالخیام، 1401-419.
- ↑ سلطان زاده، حسین. تاریخ مدارس ایران از عهد باستان تا تأسیس دارالفنون. تهران: 1364، اگاه، ص268.
منبع اصلی
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی (1398). دانشنامه ایران. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین المللی الهدی،
نویسنده مقاله
اکبر فلاحی